MEDIAPRINT CURVID 19

“Veni, vidi, vici”. Diku ma kishte zënë veshi një  shprehje të tillë dhe procesori i trurit filloi të shfletojë  në kujtesë. Nuk e mundova shumë mendjen, sepse  menjëherë më erdhi imazhi i Jul Çezarit dhe “Jetë  paralele” i Plutarkut. Mes fragmenteve të shkrimit dhe  pistës së aeroportit, një gjysmë rrokje reklame e pijes  më të famshme në botë “Coca-cola” bashkëngjitej në hapësirë me fjalën e  mesit, “vidi”. Co-vidi! E habitshme! Edhe njëherë  ngula sytë në shprehjen e famshme, veçse këtë herë  me sytë e mendjes lexova “Veni, co-vidi, vici”. Nuk  ishte as një fiksim i imi, as një lojë e sajuar nga një  tru i lodhur, por nga pozicioni i poltronit ku isha ulur  shihej pikërisht kështu. Nuk doja t’i rrëfeja Marsit çfarë lexonin sytë e mi. Me  siguri do të më quante supersticioz e paranojak. “Mos vallë ky virus do të na mundë lehtësisht…?”-  më erdhi instinktivisht

Grupmosha: mbi 18 vjeç.